- Άντλερ, Άλφρεντ
- (Alfred Adler, Βιέννη 1870 – Aμπερντίν 1937). Αυστριακός ψυχίατρος και ψυχολόγος. Μαθητής και οπαδός του Σίγκμουντ Φρόιντ, απομακρύνθηκε σιγά-σιγά από αυτόν εξαιτίας μιας βαθιάς θεωρητικής διαφωνίας και ίδρυσε νέα ψυχαναλυτική σχολή, που ο ίδιος την ονόμασε ατομική ψυχολογία. Ο Ά. απέρριπτε το αξίωμα του Φρόιντ, κατά το οποίο οι νευρώσεις εξηγούνται με τη γενετήσια ορμή· αντίθετα, υποστήριξε πως κίνητρο των πράξεων του ατόμου είναι η τάση προς επιβολή, δηλαδή η επιθυμία να επιβάλει τη θέλησή του, και το αίσθημα της κοινότητας, δηλαδή μια παρόρμηση που αισθάνεται προς τα άλλα άτομα να τα χρησιμοποιήσει και να τα υποτάξει. Ο Ά. θεωρούσε τις νευρώσεις ως συνέπεια της αίσθησης κατωτερότητας του ατόμου, που αντί να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής αναδιπλώνεται στον εαυτό του, ζητώντας συμπόνια και ενδιαφέρον από τον πλησίον του. Τη θεωρία του αυτή διατύπωσε για πρώτη φορά στο έργο του Πρακτική και θεωρία της ατομικής ψυχολογίας (Praxis und theorie der Individualpsychologie,1920). Ξεκινώντας από αυτές τις βασικές ιδέες, ο Ά. ανέπτυξε τη θεωρία του και την επεξέτεινε στην ερμηνεία της τέχνης, της θρησκείας και της αγωγής. Εκτός από τις μελέτες που δημοσίευσε στο περιοδικό Επιθεώρηση Ατομικής Ψυχολογίας (Zeitschrift für Individualpsychologie),τις θεωρίες του έκαναν ευρύτερα γνωστές και τα μαθήματά του στο πανεπιστήμιο της Βιέννης, όπου υπήρξε καθηγητής από το 1897 έως το 1927 και αργότερα στο Βερολίνο και στη Νέα Υόρκη, όπου αναγκάστηκε να εκπατριστεί το 1932 για να αποφύγει τις διώξεις των ναζιστών.
Dictionary of Greek. 2013.